حضرت زینب سلام الله علیها در کاخ یزید فرمود:
ای یزید! آیا گمان می بری این که اطراف زمین و آفاق آسمان را بر ما تنگ گرفتی
و راه چاره را بر مابستی که ما را به مانند کنیزان به اسیری برند ،
ما نزد خدا خوار و تو سربلند گشته ای!
ودارای مقام ومنزلت شده ای !پس خود را بزرگ پنداشته و به خود بالیدی ،
شادمان و مسرور گشتی که دیدی دنیا چند روز به کام تو شده و کارها بر وفق مراد تو می چرخد ،
وحکومتی که حق ما بود در اختیار تو قرار گرفته است.!
آرام باش!
آهسته تر!
آیا فراموش کرده ای که خدای تعالی فرمود:
وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِم... (ال عمران /178)
گمان نکنند آنان که کافر گشته اند این که ما آنها را مهلت می دهیم به نفع و خیر آنان است ،
بلکه ایشان را مهلت می دهیم تا گناه بیشتر کنند و آنان را عذابی دردناک باشد.
منبع:اولین مقتل سالار شهیدان ترجمه لهوف /انتشارات بنی الزهراء
